I found the poem below amongst my papers – from Dad’s things after he passed away years ago. It is a poem about his shtetl in Yiddish. I asked a friend to arrange a translation to English (below) and am sharing it now for the first time.
די טייך דווינע : דיסנה
דו טייך פון מיין חרובער שטאט
ווער קען זיך דערגרונטעווען
דיינע טיפקייטן און סודות
ווען דיין שפראך איז שוויגן,…
דיינע ווערטער אן רייד.
דיין תפילה – שעפטשען
יארן דאס זעלבע
אן אויפהער אן ענד
טאג און נאכט.
דיין פליסטערן – מורמלען
פארוויגט אין ווונדער
פון דער יצירה – ביז היינט
אין דער אייביקייט אריין.
עס האבן דורות
דיין וואסער געטרונקען,
געהארכט יעדן שארך
פון דיין שטראם.
עס האבן צמחים
בעלי-חיים און געפליגל
געקוויקט און געשפיגלט
אין אפגלאנץ
פון דיין קריסטאל,…
ביז נאצישע רוצחים – האבן
אין לויטערע וואסערן ; דיינע
שוועסטער, ברידער די בעסטע
דערטרונקען,
אויף אייביק פארשטומט.
באריס גרין
