I found the poem below amongst my papers – from Dad’s things after he passed away years ago. It is a poem about his shtetl in Yiddish.  I asked a friend to arrange a translation to English (below) and am sharing it now for the first time.

  די טייך דווינע : דיסנה 

דו טייך פון מיין חרובער שטאט
ווער קען זיך דערגרונטעווען
דיינע טיפקייטן און סודות
ווען דיין שפראך איז שוויגן,…
דיינע ווערטער אן רייד.
דיין תפילה – שעפטשען
יארן דאס זעלבע
אן אויפהער אן ענד
טאג און נאכט.

דיין פליסטערן – מורמלען
פארוויגט אין ווונדער
פון דער יצירה – ביז היינט
אין דער אייביקייט אריין.
עס האבן דורות
דיין וואסער געטרונקען,
געהארכט יעדן שארך
פון דיין שטראם.
עס האבן צמחים
בעלי-חיים און געפליגל
געקוויקט און געשפיגלט
אין אפגלאנץ
פון דיין קריסטאל,…

ביז נאצישע רוצחים – האבן
אין לויטערע וואסערן ; דיינע
שוועסטער, ברידער די בעסטע
דערטרונקען,
אויף אייביק פארשטומט.

באריס גרין

Translation:

Disna: The River Dvina

You river of my  ruined city
Who can fathom
Your depths and secrets
When your language is silenced,…
Your words without speech.
Your whispering prayer
For years the same
Without ceasing or end
Day and night.

Your flutterings – murmurs
Rocking in wonder
From the creation – to the present
Into eternity.
Generations
Have drunk from your waters
Listened to every rustle
Of your stream.
Plants
Animals and birds
Revelled and were reflected
In your mirror
Of crystal.

Until Nazi murderers
In Lithuanian waters; your
Sisters, brothers, the finest
Were drowned,
Silenced forever.

Boris Green

On the back are written in his familiar handwriting the words:

עטלעכע ווערטער וועגן מיין טייך דווינע
15 יוני 1942 איז די דיסנע געטא געווען ליקווידירט

A few words about my river the Dvina
15th June 1942, then the Disna ghetto was liquidated.

Translated by Veronica Belling, University of Capetown (Thank you to Natanya Natalie Ginsburg for arranging it)